Είχα την τύχη να υπηρετήσω ως Ευρωπαία επίτροπος την περίοδο δύο μεγάλων αλλαγών: Της διεύρυνσης και της καθιέρωσης του ευρώ.
Σήμερα αρκετά χρόνια μετά (η Ευρώπη όλο και περισσότερο και παρά την σφοδρή κριτική εκ των έσω) είναι πόλος έλξης και όνειρο ένταξης για πολλές χώρες.
Η συζήτηση μας γίνεται κάτω από την βαριά σκιά των γεγονότων του πολέμου λόγω της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Οι Ουκρανοί εν μέσω αιματοχυσίας θέτουν ως κυρίαρχο αίτημα την ένταξη τους στη Ευρωπαϊκή Ένωση το ίδιο και η Γεωργία.
Το αίτημα αυτό συνδέεται προφανώς με τον φόβο που προκαλεί η γειτνίαση με την Ρωσία αλλά ταυτόχρονα και το όραμα για ελευθερία και δημοκρατία.
Βασικό συστατικό της πραγματικής δημοκρατίας είναι η λειτουργία του κοινωνικού κράτους στο σύνολο των δραστηριοτήτων του και βασικό συστατικό της ελευθερίας είναι η ελεύθερη έκφραση του φρονήματος και του λόγου.
Ο μεγάλος αριθμός αυταρχικών ηγετών από τον Τράμπ μέχρι τον Μπολσονάρο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην μεγέθυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, στην περιθωριοποίηση μεγάλων στρωμάτων, στην παραμέληση των προβλημάτων των ηλικιωμένων και σε νέες γενιές χωρίς ελπίδα.
Αυτή είναι η διαφορά της ΕΕ και αυτή είναι η ουσία των θεμάτων που συζητούμε σήμερα.
Το κοινωνικό κράτος, η κοινωνική προστασία για όλους, η δυνατότητα κοινωνικής κινητικότητας των νέων είναι τα βασικά στοιχεία που κάνουν μία δημοκρατία ισχυρή και ικανή να αντέξει στις κρίσεις.
Στις τρείς τελευταίες κρίσεις την οικονομική, την υγειονομική και τώρα την γεωπολιτική η Ευρώπη ωρίμασε, δυνάμωσε , έμαθε από τα λάθη της αλλά ακόμα και σε χώρες με πολύ βαθειά κρίση όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ιρλανδία η δημοκρατία δεν απειλήθηκε.
Το κοινωνικό κράτος οι οικογενειακές δομές, η υποστήριξη από την ΕΕ κράτησαν τις κοινωνίες όρθιες άρα και τις δημοκρατίες.´