«Ο Ανδρουλάκης θέλει να εκφράσει και τα τρία ρεύματα που υπάρχουν στο κόμμα του»

Συνέντευξη της Άννας Διαμαντοπούλου στο topontiki.gr

Ακούμε συνεχώς έντονη κριτική για το «βαθύ κράτος», ενώ από τις πολιτικές δηλώσεις αυτό φαίνεται να είναι και το δίλλημα των εκλογών. Στη Δύση παρατηρούμε ενίσχυση του κράτους, στην Ελλάδα θα προχωρήσουμε σε ξήλωμα; Η πανδημία και η ενεργειακή κρίση απέδειξαν πόσο σημαντικό για την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή είναι το κράτος. Με το θέμα του κράτους ασχολούνται εδώ και εκατοντάδες χρόνια πολιτικοί, φιλόσοφοι, νομικοί και ιστορικοί και η συζήτηση θα συνεχίζει όσο η πολιτική , η οικονομία και η κοινωνία, εξελίσσονται. Το «βαθύ κράτος» όμως βρίσκεται στο κέντρο του πλέγματος εξουσίας υποστηρίζοντας κάθε φορά εκείνα τα δίκτυα της πολιτικής και της οικονομίας που έχουν την δυνατότητα να το ελέγχουν. Το θέμα λοιπόν για τη χώρα μας είναι πως θα ξηλώσει το «βαθύ κράτος», και θα επιτρέψει στο κράτος να γίνει πραγματικό εργαλείο προς όφελος του λαού μας. Αισθάνεται ο πολίτης το κράτος ως εχθρό;  Είναι ανάμεικτα τα αισθήματα. Καταφεύγει στο κράτος, περιμένει τα πάντα από το κράτος, δεν σέβεται συνήθως τους κανόνες και την δημόσια περιουσία και βέβαια πολλές φορές στις συναλλαγές του το βρίσκει απέναντι του γραφειοκρατικό, πελατειακό, απρόσωπο, άρα εχθρικό. Η αυτοδυναμία είναι ξεπερασμένη ή εφικτός στόχος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Είναι ο μόνος που την υποστηρίζει  Η αυτοδυναμία είναι ένα από τα σενάρια που το υποστηρίζει ο μόνος που φαίνεται να έχει πιθανότητες να την κατακτήσει. Φυσικά η αυτοδυναμία δεν μπορεί να είναι στόχος καθολικός, μια κυβέρνηση συνεργασίας θα μπορούσε να είναι ένα εξίσου επιτεύξιμο σενάριο. Πώς μπορεί να επιτευχθεί η πολιτική σταθερότητα; Θα βλέπατε μία τρικομματική κυβέρνηση;   Όχι! Για δύο λόγους ο πρώτος είναι ότι το υπάρχον κλίμα δεν προοιωνίζει καμία αποτελεσματική συνεργασία και το δεύτεροι είναι ότι εάν αφήσεις την αντιπολίτευση στα άκρα θα τα μεταφέρεις στο κέντρο του πολιτικού συστήματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προεκλογική σημαία την «προοδευτική διακυβέρνηση»; Τι εννοεί; Τι είναι πρόοδος σήμερα;   Το τι εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζεται από τα στελέχη του. Πρόοδος σημαίνει να προχωράς μπροστά, να έχεις διορατικότητα και να προτείνεις πολιτικές που αφορούν το μέλλον. Η πρόοδος δεν μπορεί να έχει βάση ούτε στον εμφύλιο ούτε στο καθεστώς της  Σοβιετικής  Ένωσης. Το επιτελικό κράτος, είναι ίσως η μεγαλύτερη εξαγγελία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Λειτούργησε;   Δεν θεωρώ ότι είχε την αποτελεσματικότητα που ο ίδιος εξήγγειλε. Προσωπικά εκτιμώ  ότι η αποτελεσματική επιτελική διακυβέρνηση απαιτεί ισχυρή θεσμική αποκέντρωση.  Μπορεί να υπάρξει μετεκλογική συνεργασία κομμάτων με άλλον Πρωθυπουργό όπως προτείνει ο Νίκος Ανδρουλάκης;   Θεωρώ πως είναι ιδιαίτερα ευφάνταστο πολιτικό σενάριο. Αποτυπώνει σε μεγάλο βαθμό την ανάγκη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ να εκφράσει και τα τρία ρεύματα που υπάρχουν στο κόμμα του. Εσωτερικά λοιπόν μπορεί να αποδίδει αλλά ουδείς από τους υποτιθέμενους εταίρους δεν το δέχεται. Είναι το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ ο ρυθμιστής της επόμενης μέρας;   Εκτιμώ μπορεί να είναι κυρίαρχος ρυθμιστής εάν, αφενός πείσει τον κόσμο ότι θα εμποδίσει φαινόμενα Ισραήλ και Βουλγαρίας που μέσα σε δύο χρόνια προχώρησαν σε πέντε εκλογικές αναμετρήσεις και αφετέρου πείσει με συγκεκριμένες προτάσεις ότι μπορεί να γίνει ως συγκυβερνήτης ο «εκτελεστής» του «βαθέως κράτους». Τάραξε τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας η υπόθεση των υποκλοπών;  Τα θεμέλια της δημοκρατίας μας άντεξαν την κρίση της προηγούμενης δεκαετίας που είναι η μεγαλύτερη κρίση που υπέστη Δημοκρατική χώρα σε καιρό ειρήνης. Δεν παύει όμως το θέμα των υποκλοπών να είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό θέμα που απαιτεί ομολογία, αυτοκριτική και νέα θεσμική οχύρωσητων ατομικών δικαιωμάτων. Ήρθατε σε ρήξη με τον Ευάγγελο Βενιζέλο;   Κάθε άλλο. Μεταξύ μας και δημόσια είχαμε μία πολιτισμένη πολιτική διαφωνία. Σχεδόν τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Συζητάμε πάλι για την βία και την ανομία στα πανεπιστήμια, ένα «μπρος – πίσω» με την πανεπιστημιακή αστυνομία, εκφοβισμοί από φοιτητές αλλά και ιδρύματα ξένα προς τους νέους. Που βρισκόμαστε;   Το θέμα το γνωρίζουμε όλοι, είναι εξαιρετικά σύνθετο και αφορά κυβέρνηση, δικαιοσύνη, πανεπιστημιακή κοινότητα και στάση των άλλων κομμάτων. Στο σύνολο λοιπόν αυτών των παραγόντων τόσο η πρόθεση αντιμετώπισης του ζητήματος όσο και η δράση είναι ανεπαρκής.