ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Τέταρτη 5 Ιουλίου 2017
Το ΔΙΚΤΥΟ και το νέο-ιδρυθέν Ινστιτούτο του Ποταμιού «Π Τετράγωνο – Πρόοδος στην Πράξη» πραγματοποίησαν από κοινού έρευνα κοινής γνώμης για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, η οποία παρουσιάστηκε στην ΕΣΗΕΑ το μεσημέρι της Τετάρτης.
Τα ευρήματα της έρευνας παρουσίασαν οι Διευθυντές των δύο Ινστιτούτων κ.κ. Γιάννης Κωνσταντινίδης και Γιάννης Μαστρογεωργίου.
Μεταξύ άλλων από την έρευνα προκύπτει ότι:
- Σχεδόν 8 στους 10 θεωρούν ότι το ύψος της κρατικής χρηματοδότησης των πανεπιστημίων θα πρέπει να συνδέεται άμεσα με τις επιδόσεις του κάθε ιδρύματος σε διαδικασίες αξιολόγησης.
- Η μεγάλη πλειοψηφία (άνω του 70%) θεωρεί ότι πρέπει να υπάρχουν μεταπτυχιακά προγράμματα στην αγγλική γλώσσα προκειμένου να αυξηθούν οι οικονομικοί πόροι των ιδρυμάτων.
- Πάνω από το 60% διαφωνεί με την εκλογή μέσω ψηφοδελτίων φοιτητικών παρατάξεων των φοιτητών που θα μετέχουν στα όργανα διοίκησης των πανεπιστημίων.
- Το 79% θεωρεί ότι σε περίπτωση διάπραξης ποινικών πράξεων εντός των πανεπιστημίων θα πρέπει να είναι άμεση η παρέμβαση της αστυνομίας.
- Οι 8 στους 10 θεωρεί θετική την συμμετοχή στα όργανα διοίκησης των πανεπιστημίων αναγνωρισμένων καθηγητών που εργάζονται σε ιδρύματα του εξωτερικού.
Τα αποτελέσματα της έρευνας σχολίασαν σημαίνοντα πρόσωπα της πανεπιστημιακής κοινότητας, όπως ο κ. Ιωακείμ Γρυσπολάκης, πρώην Πρύτανης Πολυτεχνείου Κρήτης, ο κ. Ορέστης Καλογήρου, Καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, η κυρία Αντιγόνη Λυμπεράκη, Καθηγήτρια Παντείου Πανεπιστημίου και ο κ. Πάνος Τσακλόγλου, Καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ειδικότερα, στην παρέμβασή της, η κυρία Λυμπεράκη σημείωσε ότι «οι απαντήσεις προδίδουν σύγχυση και ρηχότητα προβληματισμού. Εντοπίζω 3 τουλάχιστον αντιφάσεις: οικονομική διαχείριση να γίνεται από τα Πανεπιστήμια αλλά διαβλητότητα διαδικασιών, δίδακτρα στα μεταπτυχιακά για τους ξένους αλλά δωρεάν και στα ελληνικά για τα δικά μας παιδιά, αμφιβολία ως προς το κατά πόσο είναι αδιάβλητες οι διαδικασίες ακαδημαϊκής κρίσης αλλά τα ίδια τα πανεπιστήμια να επιλέγουν τους φοιτητές που θα εισαχθούν. Θεωρώ ότι αυτό αντανακλά την έλλειψη προβληματισμού σε βάθος και γύρω από θέματα ουσίας. Κρίμα οι καυγάδες, οι “ρωμαλέες αντιπαραθέσεις” και το γαϊτανάκι των αγώνων των τελευταίων δεκαετιών. Δεν έχει εγγράψει σχεδόν τίποτα στη συνείδηση της κοινής γνώμης -πέρα από τη συστηματική διευκόλυνση όλων των εμπλεκομένων.»
Στο ζήτημα των εισαγωγικών εξετάσεων στα Πανεπιστήμια, αναφέρθηκε με αποκαλυπτικό τρόπο ο κ. Τσακλόγου, ο οποίος αφού χαρακτήρισε το λύκειο «διαλυμένο», τάχθηκε υπέρ της άποψης «τα Πανεπιστήμια να βάζουν τις δικές του προϋποθέσεις για την εισαγωγή των μαθητών, αλλά οι εξετάσεις να είναι εθνικές. Αν δώσετε τις εξετάσεις στους Πανεπιστημιακούς, σας υπόσχομαι παραπάνω διαφθορά!» Σε άλλο σημείο της παρέμβασής του, επισήμανε ότι «το ανθρώπινο κεφάλαιο μίας κοινωνίας είναι ο σημαντικότερος πόρος της για την επίτευξη ταχύρρυθμης και βιώσιμης οικονομικής μεγέθυνσης. Σε αυτό το πλαίσιο, η ύπαρξη υψηλού επιπέδου τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι καθοριστικής σημασίας».
Σχολιάζοντας τις τελευταίες κυβερνητικές επιλογές, είπε ότι «οι πρόσφατες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης μας γυρίζουν χρόνια πίσω. Πολλά από τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι η κοινή γνώμη έχει πολύ πιο προχωρημένες θέσεις από την κυβέρνηση σε σειρά ζητημάτων.»
Στη δική του προσέγγιση, ο κ. Καλογήρου υπογράμμισε ότι «η έρευνα δείχνει και καθαρές και αντιφατικές τάσεις. Όσοι/ες υπουργοί συγκρούστηκαν με το παλιό έχουν αποδοχή. Όσοι είχαν ανύπαρκτο ή αρνητικό έργο όχι. Εμβληματικές μεταρρυθμίσεις (συμβούλια) είναι ώριμες. Υπάρχει εμπιστοσύνη στο πανεπιστήμιο, αλλά σύγχυση για αξιολόγηση, άσυλο, συμμετοχή φοιτητών, δίδακτρα μεταπτυχιακών. Οι διαφορές στο ‘συμφωνώ – διαφωνώ’ στους μέσους όρους στην τοποθέτηση αριστερά – δεξιά είναι πολύ μικρές. Αυτό μαζί με τις αντιφάσεις, δείχνουν ότι πολλά στερεότυπα είναι ακόμη ισχυρά ριζωμένα. Η κοινωνία θέλει τις αλλαγές που απαιτούνται, αλλά χρειάζεται πολύ δουλειά για να αρθούν οι συγχύσεις.»
Από την πλευρά του, ο κ. Γρυσπολάκης χαρακτήρισε «πανάκριβο σπορ» τους αιώνιους φοιτητές, καθώς ο μεγάλος αριθμός τους επιβαρύνει τους προϋπολογισμούς των πανεπιστημίων. Ανέφερε, ακόμη, ότι «το εκπαιδευτικό σύστημα χαρακτηρίζεται από προσήλωση στην απομνημόνευση και από διοικητικό και οικονομικό συγκεντρωτισμό. Η απόκτηση δεξιοτήτων, η συνεχής αναζήτηση γνώσεων με τη Δια Βίου Μάθηση και η σύνδεση της έρευνας και της καινοτομίας με την επιχειρηματικότητα έχουν δαιμονοποιηθεί από την Αριστερά. Σήμερα, το πλήγμα, που δέχεται η Παιδεία από τις ιδεοληψίες κατά της αριστείας, της αξιολόγησης, και του εκσυγχρονισμού, που επιχείρησε το σύνολο των νομοθετικών παρεμβάσεων Διαμαντοπούλου, δημιουργεί αδιέξοδα. Η Παιδεία αποτελεί σε κάθε κοινωνία τον κινητήριο μοχλό ανάπτυξης. Η χώρα θα πρέπει να μείνει προσηλωμένη στον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Εκπαίδευσης, στον οποία συμμετέχουν 47 χώρες, ενώ το σχολείο θα πρέπει να παρέχει τις απαραίτητες δεξιότητες που θα διευκολύνουν την είσοδο των νέων στον ενεργό οικονομικό βίο, σύμφωνα με τον πίνακα δεξιοτήτων του ΟΟΣΑ».
«Όπως προκύπτει από την έρευνα υπάρχουν αναγκαίες αλλαγές που έχουν καταστεί πλέον ώριμες, όπως ο περιορισμός της παρουσίας των παρατάξεων στη διοίκηση, και αλλαγές όχι και τόσο ώριμες» επισήμανε με τη σειρά του ο Ορέστης Αγγελόπουλος, Τριτοετής Φοιτητής Νομικής Αθηνών. «Χρειάζεται ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα που να διώξει τους κομματικούς από τα Πανεπιστήμια» πρόσθεσε χαρακτηριστικά. «Χρέος της πολιτικής ηγεσίας» συνέχισε «είναι να εφαρμόσει όσα κρίνονται ώριμα και ορθά και για τα υπόλοιπα να κάνει όσα είναι αναγκαία για να γίνουν ωριμότερα μια ώρα αρχύτερα για την ελληνική κοινωνία. Έτσι, το άσυλο θα κρατήσει μόνο την ιστορική του αξία και δεν θα εμφανίζεται σε νομοθετήματα. Η θέση του θα είναι πλέον στο μουσείο.»
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την παρέμβαση της προέδρου του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη Άννας Διαμαντοπούλου η οποία ανέφερε ότι «Όσα συμβαίνουν στην Παιδεία συνιστούν όχι μόνο βαθύ πισωγύρισμα και ξεθεμελίωμα της προσπάθειας για διεθνοποίηση, αριστεία, αξιοκρατία και ανάπτυξη των πανεπιστημίων, αλλά δρουν κυρίως εναντίον των φοιτητών και μάλιστα εκείνων των πλέον αδύναμων οικονομικών στρωμάτων. Η εσωστρέφεια στα ΑΕΙ, η διάλυση των μεταπτυχιακών και η διάλυση του πνεύματος αξιοκρατίας και οργανωμένων σπουδών, δίνει διέξοδο μόνο στα παιδιά αυτών που έχουν οικονομική δυνατότητα για να φύγουν στο εξωτερικό. Η αναδιανομή γίνεται από τους φτωχότερους προς τα υψηλότερα εισοδήματα γιατί τα εκτός εποχής δόγματα έχουν αντίστροφα αποτελέσματα.
Το θέμα των εισαγωγικών εξετάσεων για τα ΑΕΙ, που απασχολεί οποιαδήποτε συζήτηση για την εκπαίδευση, δεν πρόκειται να λυθεί αν δεν εφαρμοστεί ένα αξιόπιστο σύστημα αξιολόγησης και τα Λύκεια και τα ΑΕΙ. Τα συμπεράσματα της έρευνας που παρουσιάστηκαν, με τις απόψεις των πολιτών για τα θέματα των ΑΕΙ, δείχνουν αφενός το ότι οι πολίτες πλέον έχουν σπάσει μεταπολιτευτικά ταμπού, όπως αυτό του Ασύλου, αλλά και την ανάγκη της πολιτικής να εξηγήσει, να τεκμηριώσει, να παίξει τον αναγκαίο παιδαγωγικό ρόλο για τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η χώρα.
Όλη αυτή η πολιτική μάχη αφορά το μέλλον των μαθητών και των φοιτητών. Την δυνατότητά τους να έχουν τα εφόδια του πολίτη σε μια δημοκρατική κοινωνία και του εργαζόμενου σε μια οικονομία που μπορεί να αναπτυχθεί.
Το Ποτάμι και ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι οι μόνοι που έβαλαν την Παιδεία σε ίδια πολιτική προτεραιότητα με το ζήτημα της οικονομικής ανάκαμψης».
