6 χρόνια μετά την αποτυχία της Συνόδου της Κοπεγχάγης για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, ήρθε η ιστορική συμφωνία για το κλίμα στη Σύνοδο του Παρισιού. Η επιτυχία του Παρισιού οφείλεται όχι μόνο στην αλλαγή στη γεωπολιτική της κλιματικής αλλαγής, ή την άμεση απειλή από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, αλλά και στην γαλλική διπλωματία που φρόντισε να ακουστεί κάθε χώρα μικρή ή μεγάλη, πλούσια ή φτωχή.
Η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα στο Παρίσι, ολοκληρώθηκε και 195 χώρες κατέληξαν σε ένα παγκόσμιο σύμφωνο κατά της ανόδου της θερμοκρασίας στον πλανήτη που στόχο έχει να εμποδίσει τις όλο και πιο συχνές καταστροφές που προκαλούνται από την αλλαγή του κλίματος.
Στόχος της νέας συμφωνίας είναι να μειωθούν οι εκπομπές στις ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες σε επίπεδο που θα συγκρατήσει την άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη κάτω από τους 2°C, δεδομένου ότι το 2015 ήταν η πιο θερμή χρονιά για τον πλανήτη και προβλέπεται, αν δεν ληφθούν μέτρα, η θερμοκρασία να αυξηθεί 4 βαθμοί μέχρι το τέλος του αιώνα που διανύουμε. Δεν είναι τυχαίο ότι η πρωτοβουλία για τον στόχο της μείωσης της Θερμοκρασίας προήλθε από μικρά νησιωτικά κράτη που βλέπουν τον κίνδυνο κυριολεκτικά να πνιγούν από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
Στο δεύτερο μισό του αιώνα οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα πρέπει να μειωθούν στα επίπεδα που μπορούν να απορροφούν τα δάση, έτσι ώστε να επιτευχθεί μια ισορροπία μηδενικών καθαρών εκπομπών. Οι συνθήκες ήταν ώριμες πλέον για συμφωνία, καθώς η πλειονότητα των συμμετεχόντων είχαν αντιληφθεί πως ο πλανήτης έχει φτάσει στο σημείο «μηδέν».
Η βασική αντιπαράθεση αφορούσε από τη μία ΗΠΑ και ΕΕ και από την άλλη Ινδία και Κίνα και το ζήτημα ήταν ποιος είναι υποχρεωμένος να πληρώσει για να ληφθούν μέτρα μετριασμού και προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή. Τελικά οι αναπτυγμένες χώρες θα έχουν νομική υποχρέωση να συνεχίσουν να παρέχουν οικονομική βοήθεια στις αναπτυσσόμενες, ενώ άλλες χώρες (όπως η Κίνα και η Ινδία) θα συμμετέχουν στη χρηματοδότηση μόνο εθελοντικά. Το ακριβές ύψος της ετήσιας χρηματοδότησης μετά το 2020 θα συμφωνηθεί πριν το 2025 αλλά το ελάχιστο ποσό είναι τα $100 δις.
Αξίζει όμως να παρατηρήσουμε ότι το κείμενο της συμφωνίας των Ηνωμένων Εθνών1 αναφέρεται στα ανθρώπινα δικαιώματα, στη ισότητα των φύλων, στη εκπαίδευση, κτλ. αλλά δεν θίγει την υπερκατανάλωση ως μια βασική αιτία κλιματικής αλλαγής. Με άλλα λόγια οι τεράστιοι όγκοι των σκουπιδιών λόγω υπερκατανάλωσης που προκαλούν όλοι οι κάτοικοι ανά τον κόσμο χωρίς διαχωρισμό σε πλούσιους ή φτωχούς αυξάνουν την θερμοκρασία του πλανήτη, καθώς αυξάνονται οι εκπομπές αερίων, ως αποτέλεσμα της παραγωγής προϊόντων που προορίζονται για κατανάλωση.
Επιπλέον οι επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που αναμένεται να αντικαταστήσουν τις ρυπογόνες μονάδες παραγωγής ενέργειας μπορεί όχι μόνο να βελτιώσουν τις κλιματολογικές συνθήκες που είναι και ο πρώτιστος στόχος αλλά να το κάνουν και με χαμηλότερο ενεργειακό κόστος κάτι που δεν περνά απαρατήρητο την περίοδο που η οικονομική κρίση πλήττει πολλές χώρες στον πλανήτη.
Αναμένουμε λοιπόν να εφαρμοστεί η φιλόδοξη συμφωνία που μετά από χρόνια δίνει ελπίδα για τη σωτηρία του πλανήτη! Οι χώρες μένει να την επικυρώσουν και όλοι να εργαστούν για το κοινό καλό. Η ιστορική συμφωνία δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ιστορικό συμβιβασμό απαραίτητο για την επιβίωση μας.