Paavo Lipponen
Την ανάγκη ολοκλήρωσης της θεσμικής θωράκισης της Ε.Ε., ώστε να αντιμετωπισθούν αδυναμίες που, μαζί με καθυστερήσεις στην προώθηση μεταρρυθμίσεων σε εθνικό επίπεδο, θεωρεί ότι οδήγησαν στην οικονομική κρίση, τονίζει στην «Κ» ο πρώην πρωθυπουργός της Φινλανδίας, Πάαβο Λιπόνεν, ο οποίος μίλησε στις αρχές της περασμένης εβδομάδας σε εκδήλωση του think tank «Το Δίκτυο», της κ. Αννας Διαμαντοπούλου.
Η Φινλανδία απαίτησε εγγυήσεις για να υποστηρίξει τη χρηματοδότηση του προγράμματος για τη διάσωση της Ελλάδας. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτό;
Το θέμα ετέθη υπό διαπραγμάτευση τότε, βρέθηκε μια λύση, βοήθησε να βελτιωθεί η εμπιστοσύνη και σήμερα δεν είναι στην ατζέντα πια. Τώρα είναι απόλυτα κατανοητό ότι δεν βοηθάει να είσαι επικριτικός προς έναν λαό, ένα έθνος, μοιραζόμαστε κοινά προβλήματα. Αν κοιτάξουμε πίσω, στο πώς δημιουργήθηκε όλο αυτό, θα δούμε ότι υπάρχει συλλογική ευθύνη γιατί αγνοήθηκε η συσσώρευση ελλειμμάτων. Αυτό αποτελεί αποτυχία του συστήματος του ευρώ και όχι μόνο εθνικών πολιτικών, που όμως και σε αυτές υπάρχει μερίδιο ευθύνης.
Αναφερθήκατε σε αποτυχία του συστήματος του ευρώ…
Υπό την έννοια ότι δόθηκε απόλυτη βαρύτητα μόνο σε έναν-δύο δείκτες και αγνοήθηκαν άλλοι, όπως η συσσώρευση χρεών και η απώλεια ανταγωνιστικότητας.
Ευθύνεται γι’ αυτό η έλλειψη θεσμών;
Υπήρξε μεγάλη επανάπαυση, καθώς στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας διαμορφώθηκε βεβαιότητα και ψευδαίσθηση για μακρά περίοδο ανάπτυξης. Υπάρχουν, ασφαλώς, και πολιτικοί λόγοι, κυβερνήσεις απρόθυμες να θέσουν περιοριστικά και ελεγκτικά μέτρα. Θα πρέπει να διδαχθούμε από ό,τι συνέβη. Η Ευρώπη αυτή τη στιγμή είναι πιο ισχυρή θεσμικά, αλλά θα πρέπει να προχωρήσουν περαιτέρω η τραπεζική και η οικονομική ενοποίηση. Πιστεύω μετά τις γερμανικές εκλογές θα μπορέσουμε να απαντήσουμε σε αυτά τα θεσμικά ζητήματα. Οσον αφορά την Ελλάδα, θα πρέπει να προχωρήσουν οι δομικές μεταρρυθμίσεις.
Το όραμα της ενοποιημένης Ευρώπης δείχνει να υποχωρεί, ενώ επανέρχονται στερεότυπα για διαφορές μεταξύ Βορρά – Νότου. Πώς μπορούμε να κάνουμε τους λαούς της Ευρώπης να πιστέψουν στο ευρωπαϊκό όραμα;
Κάτι που παραμελήσαμε ήταν να εξηγήσουμε επαρκώς ότι μοιραζόμαστε μια κοινή μοίρα, την παγκοσμιοποίηση, και η Ευρώπη πρέπει να μείνει ενωμένη, αυτός είναι ο μόνος τρόπος. Η Ελλάδα υπήρξε και παραμένει αποδέκτης χρηματοδότησης από την Ε.Ε. Ετσι ήταν και η Φινλανδία. Τώρα η Φινλανδία είναι χρηματοδότης. Και αυτό θα πρέπει να εξηγηθεί στη Φινλανδία. Οπως πρέπει να εξηγηθεί στην Ελλάδα ότι δεν μπορείτε να κατηγορείτε την Ευρώπη για ενδογενή προβλήματα.
Σας προβληματίζει η άνοδος του λαϊκισμού και των άκρων;
Η κρίση, η απώλεια θέσεων εργασίας, η προώθηση μεταρρυθμίσεων που θίγουν κεκτημένα είχαν ως αποτέλεσμα την άνοδο του λαϊκισμού. Θα έπρεπε να ήμασταν εκεί πιο νωρίς και να διαχειριστούμε το πρόβλημα πριν πάρει αυτές τις διαστάσεις. Αλλά, εάν μια χώρα δεν προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις έγκαιρα, είναι αναμενόμενο να αντιμετωπίσει άνοδο των άκρων. Βλέπουμε ότι τα βάρη πέφτουν σε μισθωτούς και συνταξιούχους, με περικοπές και φορολόγηση, ενώ άλλοι μονίμως τη γλιτώνουν. Απαιτείται επειγόντως αλλαγή αυτής της κατάστασης.
Με τις ευρωεκλογές σε περίπου έναν χρόνο, πώς θα είναι το επόμενο Ευρωκοινοβούλιο εάν αυτές οι δυνάμεις ενισχύσουν την παρουσία τους;
Χρειάζεται μεγάλη κινητοποίηση. Να εξηγήσουμε στους πολίτες ότι οι ακραίες πολιτικές δυνάμεις και οι λαϊκιστές απλά λένε «όχι σε όλα». Δεν έχουν αντιπροτάσεις, δεν έχουν λύσεις, δεν θα μπορούσαν να ενδιαφέρονται λιγότερο για την Ε.Ε. Ταυτόχρονα, να δοθεί έμφαση στην κοινωνική Ευρώπη, στην αύξηση της απασχόλησης, στην αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων.
Η αντιμετώπιση της ανεργίας μπορεί να γίνει με την επιμονή σε πολιτικές λιτότητας;
Η λιτότητα δεν μπορεί να εφαρμοσθεί επί μακρόν. Ωστόσο, πιο ήπια λιτότητα δεν θα πρέπει να συνοδευθεί από χαλάρωση στην προσπάθεια για μεταρρυθμίσεις.
πηγή: kathimerini.gr
