Άρθρο της Άννας Διαμαντοπούλου στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
Το 40% της ΝΔ οφείλεται στην προσωπική στρατηγική του Κ. Μητσοτάκη. Ενσωμάτωσε στην πολιτική του και αριστερά και δεξιά διακυβεύματα, μίλησε για το μέλλον και διεξήγαγε μια εκλογική προχωρημένη καμπάνια για όλα τα κοινά.
Η επόμενη ημέρα των εκλογών αναδεικνύει ξανά έναν αντισυστημισμό στα δεξιά του και μια φθίνουσα εν συνόλω και (εν μέσω νέων περιπετειών) κεντροαριστερά στα αριστερά του. Για να δούμε τις δύο πλευρές :
Εδώ και αρκετά χρόνια παρουσιάστηκαν στις ΗΠΑ , αλλά σε αρκετές χώρες της Ευρώπης κινήσεις με «παραεθνικό», παραθρησκευτικό, αντιεπιστημονικό και συνομωσιολογικό χαρακτήρα.
Στις ΗΠΑ εκφράστηκαν από την ακραία προσωπικότητα του Τράμπ και έφτασαν στην εξουσία!
Είναι υπερβολικό να θεωρούμε ότι στη χώρα μας έχουμε ένα απειλητικό ακροδεξιό κίνημα. Υπάρχουν κάποια γκρουπούσκουλα που ευτύχησαν να εισέλθουν στη Βουλή αφενός λόγω της κουλτούρας που δημιούργησε η απλή αναλογική και αφετέρου λόγω της αποχής που προκάλεσε το καθαρό αποτέλεσμα των πρώτων εκλογών.
Δεν μπορεί να πανικοβαλλόμαστε από τέσσερα ανορθολογικά προσωποπαγή κόμματα. Ακόμα και ο φόβος για ένα θορυβώδες σκηνικό στη Βουλή δεν έχει λόγο ύπαρξης εάν τηρηθεί ακριβώς ο Κανονισμός με όλους τους κανόνες χρόνου, ύφους κλπ.
Επειδή δε, διαφαίνεται πάλι μια πολιτική προσπάθεια να μεταφερθεί το θέμα σε νομικό επίπεδο , πρέπει να γίνει σαφές ότι η αντιμετώπιση δεν γίνεται με τα δικαστήρια (άλλο αν υπάρχει έγκλημα) αλλά με πολιτικές για ομάδες του πληθυσμού που είναι περιθωριοποιημένες.
Και βέβαια με σταθερή και καθαρή αντιπαράθεση, η οποία αφορά την λογική για κάθε άνθρωπο απόρριψη των επιχειρημάτων τους σύμφωνα με τις αξίες και τους νόμους μας και όχι απλά την εκτόξευση χαρακτηρισμών.
Αυτό όμως που αποτελεί πρόβλημα και απειλή για την ποιότητα της δημοκρατίας μας είναι η έλλειψη του άλλου πόλου.
Η ανάγκη του άλλου πόλου αποδεικνύεται από την ιστορική διαδρομή της χώρας όπου ο δικομματισμός και η εναλλαγή ισχυρών κομμάτων στην εξουσία έχτισαν μια Δημοκρατία, όχι τέλεια ,αλλά που άντεξε στα πιο δύσκολα. Είναι νωρίς για σχέδια και προσκλήσεις για το μέλλον ακόμα και για τις Αυτοδιοικητικές εκλογές, αν και η παραίτηση(αν) του κ. Τσίπρα μπορεί να φέρει τα δυο κόμματα πιο κοντά..
Δυο πράγματα είναι σίγουρα. Το πρώτο είναι η ανάγκη ενός νέου Λόγου. Η κατανόηση των νέων μεγάλων προβλημάτων του 21ου αιώνα δηλ. του ψηφιακού μετασχηματισμού και της τεχνητής νοημοσύνης, της κλιματικής αλλαγής και της πράσινης μετάβασης, του δημογραφικού προβλήματος , του νέου δύσκολου κόσμου της εργασίας, του προσφυγικού και σταθερά του εθνικού ζητήματος ,μπορούν να οδηγήσουν σε ουσιαστική αντιπολίτευση και νέο σχέδιο για τη χώρα και την ευημερία των πολιτών. Η εμμονή στο ένδοξο παρελθόν και τα συνθήματά του, και ο αυτοπροσδιορισμός του προοδευτικού ηθικού νέου κλπ δεν πείθουν πια. Μόνο συναίσθημα κινητοποιούν! Καλό αλλά όχι αρκετό. Το δεύτερο είναι ενοποίηση των προσδοκιών των πολιτών σε ΕΝΑΝ φορέα και σε ΜΙΑ ηγεσία. Δύσκολο ναι, χρονοβόρο ναι, αδύνατο όχι. Στο μεταξύ ο νικητής των εκλογών οριοθετώντας την Κεντροδεξιά απο την Ακροδεξιά και έχοντας ενσωματώσει μεγάλο μέρος του κέντρου θα έχει να αναμετρηθεί μόνο με τα πραγματικά και μεγάλα προβλήματα.
Εύκολο ; δεν νομίζω,,! όταν μάλιστα ο εύκολος πια γι΄αυτόν αντίπαλος θα έχει παραιτηθεί και η κοινωνία θα εστιάζει μόνο σ΄αυτόν.
*Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι Πρόεδρος του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη – πρ. Επίτροπος ΕΕ – πρ. Υπουργός