Η συνεχιζόμενη εδώ και έξι χρόνια ύφεση στην Ελλάδα όξυνε τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας, της αγοράς εργασίας, του συστήματος υγείας και κοινωνικής ασφάλισης, καθώς και του εκπαιδευτικού συστήματος. Ο αριθμός των νέων μεταξύ 15 και 29 ετών, οι οποίοι είτε δεν εργάζονται, είτε δε συμμετέχουν σε προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης αυξήθηκε ανάμεσα στο 2007 και το 2011 κατά το ήμισυ και έφτασε ως ποσοστό το 23% (Eurofound, 2012). Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ παρατηρείται μια διαρκής αύξηση της ανεργίας των νέων μεταξύ 15 και 24 ετών και το ποσοστό της το Φεβρουάριο του 2013 ανήλθε στο 64%. Τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος έλαβαν κατά τη μεγαλύτερη κρίση μετά τον Β ́ Παγκόσμιο Πόλεμο τόσο επείγοντα χαρακτήρα, ώστε προκύπτει η ανάγκη για άμεσες και ριζικές μεταρρυθμίσεις.
Όμως, η οικονομική κρίση και η δραστική μείωση των δημόσιων δαπανών δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο ένα τέτοιο εγχείρημα. Παρ’ όλα αυτά, το μέλλον όσον αφορά στην οικονομική ανάπτυξη, στην κοινωνική συνοχή, στη δημοκρατική συμμετοχή και σε μια δικαιότερη κοινωνική διάρθρωση εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από το αν θα μπορέσει να βελτιωθεί η ποιότητα και η αποδοτικότητα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Στόχος είναι να μειωθούν οι κίνδυνοι κατά τη μετάβαση στην επαγγελματική ζωή και να δοθούν στους νέους περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης.
{edocs}http://www.todiktio.eu/pdf/10315.pdf,800,800{/edocs}